%0 Journal Article %T ارزیابی و پیش بینی روند توسعه فیزیکی نواحی سکونتگاهی با تاکید بر رویکرد ژئومورفولوژیک و مدیریت محیط (مطالعه موردی: شهر پاوه) %J پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی %I انجمن ایرانی ژئومورفولوژی %Z 22519424 %A سالاری, ممند %A نیری, هادی %A گنجائیان, حمید %A امانی, خبات %D 2020 %\ 06/21/2020 %V 9 %N 1 %P 86-101 %! ارزیابی و پیش بینی روند توسعه فیزیکی نواحی سکونتگاهی با تاکید بر رویکرد ژئومورفولوژیک و مدیریت محیط (مطالعه موردی: شهر پاوه) %K نواحی سکونتگاهی %K توسعه فیزیکی %K رویکرد ژئومورفولوژیکی %K LCM %K پاوه %R 10.22034/gmpj.2020.109536 %X در تحقیق حاضرتلاش شده است تا با استفاده از مدل LCM روند تحول سکونتگاه‌های شهر پاوه در طی سال‌های 1998 تا 2013 ارزیابی و همچنین میزان توسعه این نواحی برای سال 2030 پیش‌بینی شود. در این راستا، بر مبنای کاربری اراضی و سکونتگاهی سال 1998 و روند تغییر آن تا سال 2013 و همچنین سایر پارامترهای مؤثر، میزان گسترش نواحی سکونتگاهی تا سال 2030 پیش‌بینی شده است. بعد از تهیه تصاویر و عمل پیش پردازش با استفاده از طبقه‌بندی نظارت‌شده، نقشه کاربری اراضی سال‌های 1998 و 2013 تهیه شده است. سپس با استفاده از مدل LCM و بر مبنای متغیرهای مؤثر. نتایج تحقیق حاضر بیانگر این است که نواحی سکونتگاهی منطقه مورد مطالعه با رشد روزافزونی مواجه می‌باشد، در سال 1998 کل نواحی سکونتگاهی منطقه مورد مطالعه 1/4 کیلومترمربع بوده است، این در حالی است که این مقدار در سال 2013 به 5/6 کیلومترمربع رسیده است. مطابق نتیجه به‌دست‌آمده، وسعت نواحی سکونتگاهی در سال 2030 به حدود 10 کیلومترمربع خواهد رسید. مطابق نقشه‌های تهیه شده و اطلاعات حاصله، توسعه آتی نواحی سکونتگاهی در قالب گسترش طولی و عرضی و نیز هسته‌های خاص و غالبا منطبق بر سطوح دامنه‌ای و حریم رودخانه‌ای است. بنابراین با وجود کارا بودن رویکرد موجود و بهره‌گیری از آن به عنوان یک سند اولیه، ضرورت تهیه و عملیاتی شدن سند ژئومورفولوژیکی شهری پاوه مبتنی بر فرم و فرایندشناسی با هدف شناخت واقعیت مکانی و مخاطرات محیطی موجود، جهت‌یابی روند توسعه شهری و نیز کاهش سطح ریسک وجود دارد. %U https://www.geomorphologyjournal.ir/article_109536_dd340439178253c83368cfc08be65d75.pdf