از مهمترین چالشهای بشر در قرن حاضر در ابعاد گوناگون بیابانزایی بوده که از آن تحت عنوان تخریب اراضی نهتنها در مناطق خشک، نیمهخشک و خشک نیمهمرطوب بلکه در مناطق مختلف و بهویژه در کشورهای درحالتوسعه یاد میشود. مناسبترین روش برای بررسی عوامل مؤثر در تخریب اراضی و شدت بیابانزایی ازنظر متخصصان استفاده از مدلهای ارزیابی بیابانزایی میباشد. بهمنظور ارائه یک مدل منطقهای و ارزیابی کمی وضعیت فعلی بیابانزایی محدودهای با وسعت 80800 هکتار در بخش شمیل -تخت استان هرمزگان در نظر گرفته شد. برای این منظور پس از بررسی و ارزیابیهای اولیه، چهار معیار اقلیم، آب، خاک و فرسایش بادی با شاخصهای مربوطه در نظر گرفته شد. برای هر معیار، مهمترین شاخصهای مؤثر در کیفیت آن معیار، بررسی و با شیوه IMDPA وزندهی انجام شد و با محاسبه میانگین هندسی شاخصها و بهرهگیری از نرمافزار 9.3,Arc Gis نقشههای مربوطه به وضعیت هر معیار تهیه شد. در انتها از میانگین هندسی معیارها، نقشه شدت بیابانزایی منطقه به دست آمد. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان میدهد کل منطقه ازنظر درجه بیابانزایی در کلاس متوسط قرار دارد. از بین معیارهای مورد بررسی، معیار اقلیم باارزش عددی 8/2 بالاترین درصد وزنی را به خود اختصاص داده است و از بین شاخصهای مورد بررسی شاخص خشکسالی باارزش عددی 35/3، و بعدازآن شاخص خشکی، بافت خاک، درصد پوششزنده و غیرزنده در سطح خاک، مقدار بارش سالانه، شدت فرسایش بادی و افت آب بیشترین درصد وزنی را به خود اختصاص دادهاند. شدت بیابانزایی برای کل منطقه باارزش عددی 9/1 تا 3/2 برآورد شده است.