شهرهای ایران دارای شواهد متعددی از لرزهخیزی، همچون گسلهها و شکستگیها، بهویژه در زمینهای آبرفتی است که با ایجاد سازههای سنگین شهری، ناپایداری بسترهای شهری را بهارمغان آورده است. این پژوهش با هدف تحلیل پراکنش تخریب ناشی از لرزهخیزی در محیط شهری انجام شده است. منطقهی یک تهران از این نظر انتخاب شده است که در ناحیهی البرز مرکزی، بر نهشتههای کواترنری واقع شده است و دارای شواهد متعدد تکتونیکی، ازجمله وجود سازند هزار دره، وقوع زمینلرزههایی با بزرگی بیش از ٧ ریشتر، چین خوردگی و گسلش در سازند هزاردره و وجود زمین لغزشهای دامنهای هستند. در این مطالعه بهمنظور بررسی پتانسیل تخریب ناشی از زمینلرزه در منطقهی یک تهران، از نقشهی توپوگرافی، پراکندگی گسلهها، کاربری تهیهشده از سوی شهرداری، تراکم جمعیت، دادههای ارتفاعی (DEM) استفاده شده است. بر اساس دادههای فوق با توجه به شرایط تکتونیکی منطقهی یک تهران، معیارهای ضریب خمیدگی، نوع آبرفت، ارتفاع زمین، تغییرات ارتفاعی، تراکم شبکهی زهکشی، تراکم نسبی گسل، تراکم نسبی جمعیت و درصد فضای باز، شاخصهای انتخابشدهای است که میتواند بیانگر تخریب ناشی از لرزهخیزی در این منطقه باشد. پراکنش شاخصهای مورد نظر با استفاده مدل تاپسیس از روشهای تصمیمگیری چند شاخصه مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج مطالعات نشان داد که حداکثر پتانسیل لرزهخیزی در بخش شمالی منطقهی یک، بهدلیل بیشترین برونزدگیهای آبرفتهای قدیمیتر روی آبرفتهای جدیدتر، حضور گسلهای اصلی و لرزهزا، حداکثر ضریب خمیدگی و حضور شبکههای آبرفتی اصلی قرار گرفته است.
قهرودی تالی, منیژه, پورموسوی, سید موسی, & خسروی, سمیه. (1397). بررسی پتانسیل تخریب لرزهخیزی با بهکارگیری مدلهای چند شاخصه (مطالعهی موردی: منطقهی یک شهر تهران). پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 1(3), 57-67.
MLA
منیژه قهرودی تالی; سید موسی پورموسوی; سمیه خسروی. "بررسی پتانسیل تخریب لرزهخیزی با بهکارگیری مدلهای چند شاخصه (مطالعهی موردی: منطقهی یک شهر تهران)". پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 1, 3, 1397, 57-67.
HARVARD
قهرودی تالی, منیژه, پورموسوی, سید موسی, خسروی, سمیه. (1397). 'بررسی پتانسیل تخریب لرزهخیزی با بهکارگیری مدلهای چند شاخصه (مطالعهی موردی: منطقهی یک شهر تهران)', پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 1(3), pp. 57-67.
VANCOUVER
قهرودی تالی, منیژه, پورموسوی, سید موسی, خسروی, سمیه. بررسی پتانسیل تخریب لرزهخیزی با بهکارگیری مدلهای چند شاخصه (مطالعهی موردی: منطقهی یک شهر تهران). پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 1397; 1(3): 57-67.