هر دانشی موضوعات مورد پژوهش خود را بهمنظور شناخت بهتر و سهولت در امر پژوهش، طبقهبندی میکند. با توجه به اینکه تمام فعالیتهای انسان اعم از اقتصادی ـ اجتماعی، توسعهای و غیره، روی سطح زمین انجام میشود و این سطح از لندفرمهایی تشکیل شده که موضوع مورد پژوهش ژئومورفولوژی است، بنابراین ضرورت مطالعه، شناخت و طبقهبندی این لندفرمها، گام نخست برنامهریزی و مدیریت یکپارچۀ محیط و بهویژه مناطق ساحلی است. هدف این پژوهش بررسی و طبقهبندی لندفرمهای سواحل نوشهر تا بابلسر به روش خط هوشمند ساحلی است. خط هوشمند، نقشهای خطی است که خط ساحل را نمایش میدهد و با توجه به تغییر ویژگی لندفرمهای ساحلی، به بخشهایی تقسیم میشود. هر بخشِ جداگانۀ خط ساحلی، شامل مجموعهای از ویژگیهای بخش مورد نظر است. این منطقه در راستای عرض جغرافیایی "55 '18 °36 تا "00'44 °36 شمالی و طول جغرافیایی "00 '30 °51 تا "00 '45 °52 خاوری با مساحتی در حدود 57/2068 کیلومتر مربع قرار گرفته است. در این راستا از نقشههای توپوگرافی، زمینشناسی، کاربریزمین، تصاویر ماهوارهای Landsat & IRS در محیط سامانۀ اطلاعات جغرافیایی و نیز، بازدیدهای میدانی استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشانگر این است که کرانههای منطقۀ مورد پژوهش را میتوان در پنج کلاسِ کرانههای ماسهای، کرانههای ماسهای با کاربری مسکونی، کرانههای ریگی، دهانۀ رودخانهها و تأسیسات انسانی (مانند بندر، موجشکن و غیره) طبقهبندی کرد. در این بین گستردهترین لندفرم، کرانههای ماسهای است که بهطور چشمگیری در منطقه وجود دارد. با توجه به پست بودن و شیب کم این کرانهها و نیز اینکه این مناطق از مراکز پرجمعیت کشور شمرده میشوند، در برابر تغییر اقلیم و بالاآمدن تراز دریا که برای دهۀ آینده پیشبینیشده، در معرض خطر قرار میگیرند. بنابراین بایستی در مدیریت این مناطق به این مسئله توجه ویژه کرد.