بررسی تأثیر سنگفرش بیابانی بر روی سرعت آستانه فرسایش بادی و فرسایش‌پذیری بادی خاک (مطالعه موردی: حوضه ابراهیم‌آباد مهریز (یزد))

نویسندگان

دانشگاه یزد

چکیده

زمین‌آمار یکی از ابزارهای قوی برای مطالعه مکانی و زمانی متغیرها است. با استفاده از این روش می­توان الگوی حاکم بر متغیرها را کشف کرد. در علوم خاکشناسی، متغیرهای مکانی محدود به تغییرات در سطح و عمق می­باشد. فرسایش بادی فرایندی بسیار پیچیده و مهم در اراضی فاقد پوشش و خشک است. در تحقیق حاضر، توزیع سنگفرش بیابانی با استفاده از فناوری زمین‌آمار در دشت ابراهیم‌آباد، یکی از زیر حوضه­های دشت یزد-اردکان درون‌یابی شده است. با استفاده از        روش­های تجربی و معادلات انتقالی سرعت آستانه فرسایش بادی و فرسایش­پذیری­ بادی خاک برآورد و پهنه­بندی شد. کریجینگ معمولی به‌منظور پهنه­بندی و تهیه متغیرهای مکانی استفاده شد. پوشش سنگفرش بیابانی در محدوده 90-30 درصد در منطقه موردمطالعه تغییر می­کند. مقدار پوشش سنگفرش در حدود 100 درصد در مناطق نزدیک دامنه کوه­ها  تا کمتر از 30 درصد به سمت مرکز دشت تغییر می­کند. نتایج نشان داد کریجینگ معمولی ابزاری قوی و دقیق برای درون­یابی درصد پوشش سنگفرش بیابانی، سرعت آستانه فرسایش بادی و فرسایش­پذیری بادی خاک است. با افزایش درصد پوشش سنگفرش، سرعت آستانه فرسایش بادی افزایش و فرسایش­پذیری بادی خاک کاهش می­یابد.

کلیدواژه‌ها