تغییرپذیری عامل فرسایشپذیری خاک یا مقاومت خاک در برابر حرکت ذرات، از اجزاء مهم معادله جهانی فرسایش خاک میباشد. هدف این مطالعه، بررسی تغییرپذیری مکانی عامل فرسایشپذیری خاک در بخشی از حوضه رودخانه زاینده رود در استان چهارمحال و بختیاری میباشد. برای تهیه نقشه های لازم، نمونهبرداری به صورت شبکه نظاممند200 متر*200 متر در 70 نقطه و از عمق 0- 30 سانتیمتری سطح خاک صورت گرفت. ساختمان خاک، درصد مواد آلی، نفوذپذیری، درصد شن درشت، درصد شن خیلی ریز + سیلت اندازهگیری گردید.تغییرپذیری مکانیعامل فرسایشپذیری خاک با استفاده از تغییرنما و نسبت واریانس اثر قطعهای به واریانس کل مورد بررسی قرار گرفت و برای تهیه نقشه دادههای مورد نیاز از روش زمینآماری کریجینگ استفاده شد. اعتبار نقشهها با کاربرد میانگین خطا و جذر میانگین مربعات خطا ارزیابی گردید.نتایج نشان داد الگوی کروی برای عامل فرسایشپذیری و درصد سیلت، بهترین مدل برازش داده شده برای این متغیرها میباشد. دامنه وابستگی مکانی برای پارامترهای عامل فرسایشپذیری و درصد سیلت 2 تا 3/2 کیلومتر به دست آمد دارای وابستگی مکانی هستند. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص گردیدالگوی تغییرپذیری مکانی عامل فرسایشپذیریبه مواد مادری و نوع خاک وابسته میباشد. نقشه واریانس پارامترهای اندازهگیری شده نشان میدهد که در خط همسایگی منطقه نمونهبرداری شده و فواصل بین نمونهها مقادیر عامل فرسایشپذیری و درصد سیلت افزایش یافتهاند و بیشترین واریانس تخمین وجود دارد.
پژوهش, مهدی, & داودیان دهکردی, علیرضا. (1397). پهنه بندی عامل فرسایشپذیری خاک با استفاده از تکنیک زمینآمار (مطالعه موردی:دشت لاله استان چهارمحال و بختیاری). پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 3(1), 147-158.
MLA
مهدی پژوهش; علیرضا داودیان دهکردی. "پهنه بندی عامل فرسایشپذیری خاک با استفاده از تکنیک زمینآمار (مطالعه موردی:دشت لاله استان چهارمحال و بختیاری)". پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 3, 1, 1397, 147-158.
HARVARD
پژوهش, مهدی, داودیان دهکردی, علیرضا. (1397). 'پهنه بندی عامل فرسایشپذیری خاک با استفاده از تکنیک زمینآمار (مطالعه موردی:دشت لاله استان چهارمحال و بختیاری)', پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 3(1), pp. 147-158.
VANCOUVER
پژوهش, مهدی, داودیان دهکردی, علیرضا. پهنه بندی عامل فرسایشپذیری خاک با استفاده از تکنیک زمینآمار (مطالعه موردی:دشت لاله استان چهارمحال و بختیاری). پژوهشهای ژئومورفولوژی کمّی, 1397; 3(1): 147-158.