فرسایشپذیری خاک یکی از عوامل مهم در تخمین درست مقدار فرسایش خاک و ارائه راهکارهای مبارزه با این پدیده است. اهداف این مطالعه، اندازهگیری واقعی مقدار فرسایشپذیری خاک ؛ مقایسه مقدار واقعی فرسایشپذیری با مقدار برآوردی توسط رابطهی ویشمایر و اسمیت (1978)؛ و تهیه نقشه تغییرات مکانی فرسایشپذیری و پارامترهای مؤثر بر آن در منطقه بالادست سد سیوند واقع در استان فارس بود. برای این منظور،40 کرت استاندارد درشیبهای 9% ایجاد و در طی یک سال مقدار هدر رفت خاکها حاصل از 4 رخداد بارندگی در این کرتها اندازهگیری شد. میانگین سالانه شاخص فرسایندگی از رابطهی اصلاحشده فورنیه محاسبه شد. نقشهها با استفاده از روش زمینآماری کریجینگ و در محیط GIS ترسیم گردید. نتایج نشان داد که میانگین مقدار هدر رفت خاک در کرتها t ha−1 ya-1 8/5 و میانگین شاخص فرسایندگی باران MJ mm ha-1 h-1ya-1 7/255 بود. میانگین فرسایشپذیری اندازهگیری شده در کرتهای آزمایشی و برآوردی با استفاده از رابطهی ویشمایر و اسمیت به ترتیب t h MJ−1 014/0 و t h MJ−1030/0 شد که بر اساس، رابطهی ویشمایر و اسمیت در برآورد فرسایشپذیری بهطور میانگین مقدار این فاکتور را 2 برابر بیشتر از مقدار اندازهگیری شده تخمین میزند. برای هر دو فرسایشپذیری اندازهگیری شده و برآورد شده مدل سمیواریوگرام نمائی با دامنه تأثیر به ترتیب 3399 و 5439 متر بهترین برازش را داشت. درحالیکه برای خصوصیات مادهآلی، کربنات کلسیم معادل، پایداری خاکدانهها و نفوذپذیری که بیشترین همبستگی را با فرسایشپذیری واقعی داشتند، مدل کروی واریوگرام بهترین توصیف را داشت. نقشههای پهنهبندی نشان داد که مقدار فرسایشپذیری از قسمتهای مرکزی و مسطح منطقه که تحت کشت گیاهان پوششی قرار دارد به سمت نواحی مرتفع حاشیهای که فاقد پوشش گیاهی مناسب است افزایش مییابد.